Φυλή εργασίας ή φυλή για εκθέσεις ομορφιάς;

Μήπως και τα δύο;

Είναι κοινό μυστικό σε όλους μας, ότι η ομορφιά των σκύλων της συγκεκριμένης φυλής είναι και η κατάρα της. Δεν θα αναφερθώ στο παρελθόν ή στην ιστορία της φυλής, θα αναφέρω απλά ότι έμαθα και έζησα από το 1991, χρονιά στην οποία το πρώτο ιρλανδικό σέττερ ήρθε στο σπίτι μου.

Το πρώτο πράγμα που μου είπαν οι φίλοι κυνηγοί τότε, ήταν ότι «τα ιρλανδικά σέττερ δεν φερμάρουν, είναι τεμπέλικα, δεν έχουν το ένστικτο του κυνηγού, θα χάσεις άσκοπα το χρόνο σου, είναι μόνο για εκθέσεις ομορφιάς … κλπ, κλπ».

Η ζημιά ξεκίνησε από το παρελθόν, αλλά δυστυχώς συνεχίζεται και στις μέρες μας, με κυνοτρόφους που εκτρέφουν όμορφα σκυλιά, χωρίς κυνηγετικές ικανότητες, μόνο ομορφιά. Δεδομένης της κατάστασης, αναρωτιέμαι τι τελικά σημαίνει «μορφολογία», ευχέρεια κίνησης ή ομορφιά για τις εκθέσεις;

Το πρώτο μου ιρλανδικό τα έκανε όλα, έψαχνε για θήραμα, φέρμαρε, τα έβρισκε μετά την τουφεκιά, τα έφερνε σε εμένα και γενικά έκανε ότι ένα καλό κυνηγόσκυλο φέρμας οφείλει να κάνει. Έτσι κατάλαβα ότι όλα όσα άκουγα σχετικά, ήταν ένας μύθος, τον οποίο είχαν πλάσει και διέδιδαν άνθρωποι οι οποίοι δεν είχαν κυνηγήσει ποτέ με ιρλανδικό σέττερ.

Από εκείνο τον καιρό μέχρι και σήμερα, λίγα πράγματα έχουν αλλάξει. Πολλοί λίγοι συνεχίζουν να εκτρέφουν, οι περισσότεροι ερασιτέχνες, αυτά τα εξαίσια σκυλιά. Στα κυνηγετικά πεδία βλέπουμε μερικά ιρλανδικά, σίγουρα περισσότερα από παλαιότερες εποχές. Η εικόνα ενός κυνηγού στα κυνηγετικά πεδία, να κυνηγά με ιρλανδικό είναι κάτι που κάνει τους υπόλοιπους να χαμογελάνε. Δεν κατάλαβα ποτέ αν το χαμόγελο είναι από υπεροψία ή από χαρά που βλέπουν αυτή τη φυλή να αναπτύσσετε πάλι. Παρόλα αυτά, όταν συναντιόμαστε, εξακολουθούν να θέτουν τις ίδιες ερωτήσεις: αν φερμάρουν, αν ψάχνουν, αν αντέχουν και γενικά ότι με ρωτούσαν στο ξεκίνημα (1991). Η απάντηση είναι μία: ΝΑΙ, τα κάνουν όλα και ίσως καλύτερα από το μέσο όρο των σκύλων, των άλλων φυλών φέρμας. Οι παλιοί έκαναν όντως πολύ καλή δουλειά! Πραγματικά η φυλή των ιρλανδικών σέττερ έχει τις «ρίζες της βαθιά στο έδαφος» όπως έχει αναφέρει ένας από τους ειδικούς στην εκτροφή της φυλής. Αποτέλεσμα, άρχισε πάλι να ανεβαίνει στην προτίμηση των κυνηγών, αργά, αλλά με σταθερά βήματα.

Σχετικά με τους αγώνες εργασίας τώρα. Υπάρχουν λάτρεις της φυλής οι οποίοι συμμετέχουν κατά καιρούς σε αγώνες εργασίας στην Ελλάδα (λίγοι βέβαια) και στο εξωτερικό (πάρα πολλοί), με πάρα πολύ καλά αποτελέσματα. Άλλο ένα σημάδι ότι αρχίζει ο κόσμος να εμπιστεύεται πάλι τη «φυλή μας». Η οικονομική κρίση στη χώρα μας, είναι ακόμη ένα φράγμα στην παρουσία σκύλων στου αγώνες εργασίας. Οι λίγοι ερασιτέχνες εκτροφείς – ιδιοκτήτες που θα ήθελαν να παρουσιάσουν τα σκυλιά τους, αδυνατούν λόγω του χαμηλού εισοδήματος τους. Εύχομαι να αλλάξει σύντομα αυτή η κατάσταση.

Κατά την προσωπική μου άποψη, ο όμιλος Ποΐντερ –Σέττερ Ελλάδος δίνει την εικόνα ότι υπάρχουν μόνο δύο φυλές φέρμας του Ηνωμένου Βασιλείου: τα αγγλικά σέττερ και τα αγγλικά πόιντερ. Καμία ενθάρρυνση σε αυτούς που ασχολούνται με τα ιρλανδικά σέττερ και  σκωτικά σέττερ (γκόρντον) .

Δύο φορές ασχολήθηκε σοβαρά ο όμιλος με το ιρλανδικό: δύο σεμινάρια με δύο εξαιρετικούς ομιλητές. Το πρώτο με τον κ. R. O’Dywer και το δεύτερο με τον κ. J.P. Gotti. Για το πρώτο δεν έχω κάποιο σχόλιο να κάνω καθώς δεν ήμουν παρόν, το είδα σε βιντεοκασέτα που αγόρασα από τον όμιλο αμέσως μετά την ολοκλήρωση του. Κατά την άποψη μου μία εξαίσια παρουσίαση από έναν αυθεντικό άνθρωπο του Ιρλανδικού. Για το δεύτερο, μία επίσης εξαίσια παρουσίαση, έχω ένα σχόλιο να κάνω: μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού οι κριτές αγώνων που ήταν παρόντες. Κατά την ταπεινή μου άποψη, όφειλαν να είναι όλοι όσοι κρίνουν σε αγώνες εργασίας εκεί, έτσι ώστε οι κρίσεις τους να είναι σωστές , κοντά στα πρότυπα της φυλής και να καθοδηγούν εμάς (ιδιοκτήτες και εκτροφείς ιρλανδικών σέττερ)  στο να επιλέγονται τα καλύτερα άτομα για την περαιτέρω εξέλιξη της φυλής.

Εν κατακλείδι, στο κομμάτι της εκτροφής, την τελευταία δεκαετία εξαιρετικά σκυλιά έχουν εισαχθεί στην Ελλάδα από ανθρώπους που λατρεύουν τη φυλή. Μικρά αλλά σταθερά βήματα, έτσι ώστε η φυλή του Ιρλανδικού να επανακτήσει τη θέση της, σαν μία από τις καλύτερες φυλές φέρμας στον κόσμο.

Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους συνεισέφεραν στην δημιουργία και ένα ακόμη μεγαλύτερο σε όσους συνεχίζουν να ασχολούνται και να εξελίσσουν τη φυλή παρ’ όλες τις δυσκολίες.

Σας ευχαριστώ όλους που μου δώσατε την ευκαιρία να κυνηγώ με αυτήν την εξαιρετική φυλή κυνηγίου.